پیچ یک نوع اتصال دهنده سخت است که برای متصل کردن دو قطعه با یکدیگر استفاده می شود. شکل اغلب پیچ ها مثل هم هستند و معمولا از یک میله رزوه شده و یک سر تشکیل شده اند، که شفت رزوه شده آن ها کار اتصال را انجام می دهد و سر آن ها به باز و بسته کردن پیچ کمک می کند. پیچ ها بسته به کارکردشان گاهی به تنهایی در اتصال به کار می روند و گاهی به همراه مهره، واشر و دیگر انواع قطعه های اتصالات.
اغلب ما انواع مختلف پیچ را با یک نام می شناسیم و تفاوتی بین پیچ شش گوش آچارخور و پیچ اِسکرو که با پیچ گوشتی باز و بسته می شود، نداریم، با این حال تعدادی از سازمانهای استاندارد تلاش کرده اند آن ها را در دسته بندی های مختلف قرار دهند تا کاربران بتوانند به راحتی و با توجه به کارکردی که توسط سازمان های استاندارد برای انواع پیچ و اتصالات تعریف شده است، انتخاب درستی برای پروژه هایشان داشته باشند. همانطور که توسط کتاب ماشین آلات و ASME B18.2.1 ارائه شده است، پیچ ها اتصالات خارجی رزوه ای هستند که در هنگام مونتاژ تغییر شکل نمی دهند، بلکه توسط چرخش در محور خود باز و بسته می شوند. پیچ ها می توانند به سوراخ هایی که از قبل در محل اتصال ایجاد شده وارد شوند و هم نوعی از آن ها می توانند خودشان برخی مواد را سوراخ کنند و رزوه های خود را در محل درگیر کنند تا اتصال پایدار بسازند. پیچ ها به وسیله گشتاور اعمال شده به سرشان باز و بسته می شوند. این تعریف هنوز تا حدودی مبهم است و همه اختلافات را در بر نمی گیرد، اما مبنایی برای شروع تمایز در دسته بندی فراهم می کند.
درباره این سایت